test 10

Casperki z grup 4,5,6 latków odwiedziły salę Rycerską w Pałacu Sanguszków w Lubartowie. Celem wycieczki było rozbudzenie zainteresowań Dzieci historią i zabytkami miasta :).

O Pałacu:

Rezydencja w Lubartowie nie przypomina dziś zamku. Stoi w północnej części centrum miasta przy dawnych mokradłach, a obecnie jeziorze. Ładny barokowy pałac z balkonem i frontonem nad wejściem, posiada dwie kondygnacje i dwa alkierze (dobudówki narożne), tak postawione, iż z przodu nie są widoczne. Do jeziora ciągnie się zadbany ogród, w którym po południowej stronie pozostała fosa, a od północy stoi budynek oranżerii. Obiekt został zaadoptowany na siedzibę starostwa powiatowego i posiada tylko jeden, ale za to wspaniale prezentujący się, stylowo urządzony pokój tzw. Salę Rycerską, przeznaczoną na konferencje. Wiszą w niej portrety właścicieli z rodu Sanguszków. Niegdyś w pałacu znajdowała się salę bilardową, teatr, biblioteka ze spiralnie wznoszącą się podłogą oraz wspaniała sień ze schodami dębowymi zdobionymi posągami gigantów.

Pałac został przebudowany przez Sanguszków z zamku, istniejącego tu, gdy miasto nazywało się jeszcze Lewartów. Warownię zbudowano na sztucznie usypanym tarasie, otoczonym fosą i mokradłami. Główny budynek miał trzy skrzydła tworzące wewnętrzny dziedziniec od zachodu. Przy korpusie stały dwa pięciokątne bastejowe alkierze. Całość otoczona była murem obwodowym z narożnymi wielobocznymi basztami. Wieża bramna, do której prowadził most zwodzony, stała od strony południowej. Po przeciwnej stronie znajdowała się brama do budynków folwarcznych. Obiekt posiadał krużganki od strony ogrodów, a od zachodu galerię z arkadami. Niestety nie zachował się żaden wizerunek tak ciekawie zrealizowanego na włoskich i francuskich wzorcach założenia obronno-rezydencjonalnego.

Źródło: https://zamki.res.pl

[wds id="5"]

Grupa 4 i 6 latków uczciła Święto Niepodległości wizytą pod tablicą znajdująca się przy Klasztorze Ojców Kapucynów w Lubartowie. Tablica ta upamiętnia postać Józefa Piłsudskiego. Dzieci zapaliły znicze i tym samym upamiętniły dzień 11-listopada.

Narodowe Święto Niepodległości – święto państwowe w Polsce obchodzone corocznie 11 listopada dla upamiętnienia odzyskania przez Polskę niepodległości w 1918, po 123 latach zaborów (1795–1918). Święto zostało ustanowione ustawą z 23 kwietnia 1937, zniesione ustawą Krajowej Rady Narodowej 22 lipca 1945, przywrócono je ustawą w okresie transformacji systemowej w 1989. Jest dniem wolnym od pracy.

Znaczenie daty

Odzyskiwanie przez Polskę niepodległości było procesem stopniowym. Wybór 11 listopada uzasadnić można zbiegiem wydarzeń w Polsce z zakończeniem I wojny światowej dzięki zawarciu rozejmu w Compiègne 11 listopada 1918, pieczętującego ostateczną klęskę Niemiec. Dzień wcześniej przybył do Warszawy Józef Piłsudski. W tych dwóch dniach, 10 i 11 listopada 1918, naród polski uświadomił sobie w pełni odzyskanie niepodległości, a nastrój głębokiego wzruszenia i entuzjazmu ogarnął kraj. Jędrzej Moraczewski opisał to słowami: Niepodobna oddać tego upojenia, tego szału radości, jaki ludność polską w tym momencie ogarnął. Po 120 latach prysły kordony. Nie ma „ich”. Wolność! Niepodległość! Zjednoczenie! Własne państwo! Na zawsze! Chaos? To nic. Będzie dobrze. Wszystko będzie, bo jesteśmy wolni od pijawek, złodziei, rabusiów, od czapki z bączkiem, będziemy sami sobą rządzili. (...) Cztery pokolenia nadaremno na tę chwilę czekały, piąte doczekało. (...)

Źródło: www.wikipedia.pl

Początkowy wygląd miasta był następujący: centrum stanowił kwadratowy rynek z ratuszem. Z rynku wybiegały w cztery strony świata ulice. W północnej części miasta Piotr Firlej wybudował dwór mieszkalny, zwany także zamkiem, otoczony pięknym ogrodem. W niewielkiej odległości od dworu zbudował kościół drewniany pod wezwaniem św. Piotra Apostoła. Miasto otaczał drewniany parkan z wejściem przez bramy: Lubelską, Kamieńską i Syrnicką. Już wówczas znane były nazwy ulic : Lubelska, Kamieńska, Zatylna, Poboczna, Krzywe Koło.

Piotr Firlej zmarł w dziesięć lat później, w Lubartowie /1553/. Jego nagrobek znajduje się w kościele oo. Dominikanów w Lublinie. Lewartów stał się sławny za czasów Mikołaja Firleja, syna Piotra, kalwina, wodza innowierców małopolskich. Jako wyznawca nauki kalwińskiej kościół katolicki przekazał kalwinom. W tej sytuacji katolicy zmuszeni byli uczęszczać na nabożeństwa do wsi Łucka, gdzie znajdowała się kaplica pełniąca funkcję kościoła parafialnego. Mikołaj Firlej założył także gimnazjum kalwińskie z humanistycznym programem nauczania. W rynku zbudował kamienice. Sprowadził z Holandii, Flandrii i Niemiec rzemieślników i hodowców bydła. Przywilejem z dnia 21.09.1575 r. zapewnił przybyszom wolność wyznania i rządzenia się prawem swojego kraju. W 1580 roku nadał przywilej, w którym powołał cech zbiorowy : szewców, krawców, kuśnierzy i tkaczy. W ciągu trzydziestu lat jego władzy miasto przeżywało okres swego największego rozkwitu (...)"

Po śmierci Mikołaja Firleja miasto przeszło w rządy Mikołaja Kazimierskiego - arianina, ożenionego z Elżbietą Firlejówną. Założył on zbór ariański oraz przekształcił szkołę kalwińską w ariańską. Szkoła ta była jedną ze znaczniejszych uczelni różnowierczych w ówczesnej Polsce. Przybywała tu młodzież z całego kraju. Organizatorem i rektorem tej szkoły był Wojciech z Kalisza, absolwent Akademii Krakowskiej. On to przeprowadził w gimnazjum ariańskim reformę szkolnictwa, opartą na założeniach humanizmu i w tej sprawie wydał dzieło pt. "Schola Lewartowiana restituta", gdzie zamieszczone zostały "Prawa szkoły Lewartowskiej". Szkoła istniała w latach 1588 -1598.

Źródło oraz cały artykuł: http://www.lubartow.pl